PTSD چیست؟ همه چیز در مورد اختلال استرس پس از سانحه
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در برخی از افرادی که یک اتفاق تکان دهنده، ترسناک یا خطرناک را تجربه کرده‌اند و یا شاهد آن بوده‌اند به وجود می‌آید. در واقع این رویدادهای استرس زا یا آسیب زا موقعیت‌هایی هستند که در آن زندگی شخص و یا اطرافیانش در معرض تهدید قرار گرفته یا آسیب شدیدی رخ داده است. این رویداد معمولا خارج از تجربه های نرمال انسان است.
افراد ممکن است طیف وسیعی از واکنش‌ها را پس از یک ضربه و رویداد ناراحت کننده تجربه کنند. احساس ترس در حین و پس از یک موقعیت آسیب زا و تکان دهنده طبیعی است و در واقع ترس بخشی از پاسخ “جنگ یا گریز” بدن است که به ما کمک میکند از خطرات احتمالی اجتناب کنیم یا به آنها پاسخ دهیم. در صورتی که علائم اولیه افراد با گذشت زمان بهبود پیدا نکرد احتمال PTSD یا استرس پس از سانحه در نظر گرفته میشود.
PTSD مخفف چه چیزی است ؟
PTSD مخفف Post-Traumatic Stress Disorder به معنای اختلال استرس پس از سانحه می‌باشد.
علائم PTSD چیست
اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD، پیش از این در دسته اختلالات اضطرابی طبقه بندی می‌شد. اما در نسخه پنچم DSM5 به فصل جداگانه‌ای به نام “اختلالات مرتبط با تروما و استرس” منتقل شده است.
علائم PTSD معمولاً در عرض ۳ ماه پس از رویداد آسیب زا شروع میشود، اما گاهی اوقات دیرتر ظاهر می‌شوند. در معیارهای تشخیصی برای PTSD آمده است که علائم فرد باید بیش از ۱ ماه طول بکشد و علائم باید به اندازه‌ای شدید باشد که در عملکرد و ابعاد مختلف زندگی روزمره، مانند روابط یا کار، اختلال ابجاد کند. همچنین این علائم نباید به دلیل مصرف دارو، مواد یا سایر بیماری‌ها به وجود آمده باشند.
یک متخصص سلامت روان که تجربه کمک به افراد مبتلا به PTSD را دارد، مانند روانپزشک یا روانشناس میتواند تعیین کند که آیا علائم فرد با معیارهای PTSD مطابقت دارند یا خیر. این علائم عبارتند از:
الف: علائم تجربه مجدد:
تجربه فلاش بک، یعنی فرد دوباره آن اتفاق را به یاد بیاورد و طوری احساس و عمل کند که انگار رویداد تروماتیک دوباره در حال روی دادن است در شدیدترین حالت فرد ممکن است کاملا آگاهیش را از محیط اطراف از دست بدهد.
- داشتن خاطرات یا رویاهای مکرر مرتبط با اتفاق
- داشتن افکار ناراحت کننده
- تجربه علائم فیزیکی استرس
ب: علائم اجتنابی :
- دوری کردن از مکان‌ها، وقایع یا اشیایی که یادآور آن اتفاق هستند
- اجتناب از افکار یا احساسات مرتبط با رویداد آسیب زا
علائم اجتناب در برخی مواقع باعث میشود افراد تغییراتی در روال زندگی خود به وجود بیاورند. به عنوان مثال، برخی از افراد ممکن است پس از یک تصادف شدید از رانندگی کردن یا سوار شدن در ماشین اجتناب کنند؛ یا اینکه فردی که بر روی یک پل عابر مورد آزار قرار گرفته است مسیر خود را دورتر کند تا مجبور نشود از آن پل عبور کند.
ج: علائم برانگیختگی و واکنش پذیری :
- زودرنج شدن
- احساس تحریک پذیری و رفتارهای انفجاری و خشمگینانه
- واکنش‌های از جا پریدگی
- احساس تنش و گارد داشتن
- مشکل در تمرکز
- مشکلات خواب
- انجام کارهای خطرناک و مخرب
علائم برانگیختگی می‌توانند منجر به احساس استرس و عصبانیت شوند و ممکن است در بخش‌هایی از زندگی روزمره مانند خواب، تغذیه یا تمرکز اختلال ایجاد کنند.
د: علائم شناختی و خلقی:
- مشکل در به خاطر سپردن ویژگی‌های کلیدی رویداد آسیب زا
- داشتن افکار منفی در مورد خود یا جهان
- سرزنش اغراق آمیز خود یا دیگران
- احساسات منفی مداوم، مانند ترس، خشم، گناه یا شرم
- عدم علاقه به فعالیت‌های لذت بخش
- احساس انزوای اجتماعی
- مشکل در تجربه احساسات مثبت، مانند شادی یا رضایت
علائم شناختی و خلقی ممکن است پس از رویداد آسیب زا شروع شوند؛ یا اینکه اگر از قبل وجود داشته اند تشدید شوند. این علائم باعث میشود که فرد احساس جدایی از دوستان یا اعضای خانواده کند.
برای تشخیص PTSD، یک فرد بزرکسال باید حداقل به مدت یک ماه تمام موارد زیر را داشته باشد:
- حداقل یک علامت تجربه دوباره رویداد
- حداقل یک علامت اجتنابی
- حداقل دو علامت برانگیختگی و واکنش پذیری
- حداقل دو علامت شناختی و خلقی
دلایل ایجاد اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) چیست؟
هر کسی در هر سنی ممکن است به PTSD مبتلا شود. از سربازان جنگی گرفته تا افرادی که مورد آزار جسمی یا جنسی قرار گرفته اند و کسانی که بازمانده یک تصادف یا فجایع انسانی و بلایای طبیعی هستند. البته مهم است بدانیم که همه افراد مبتلا به PTSD لزوما یک رویداد خطرناک را تجربه نکرده‌اند. گاهی اوقات، دانستن این که یک دوست یا یکی از اعضای خانواده دچار آسیبی شده است نیز می تواند باعث PTSD شود.
انواع رویدادهایی که می توانند منجر به PTSD شوند عبارتند از:
- تصادفات
- تجاوز
- سوء استفاده در کودکی
- خشونت خانگی
- حوادث آسیب زا در محل کار
- ابتلا به یک بیماری جسمی صعب العلاج
- تجربیات زایمان، مانند از دست دادن نوزاد
- مرگ یکی از نزدیکان
- جنگ و درگیری
- شکنجه
شیوع PTSD چه زمانی رخ می‌دهد؟
برآورد شیوع PTSD با استفاده از معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ۶٫۸ درصد در بزرگسالان آمریکایی است و شیوع مادام العمر برای نوجوانان از ۵ تا ۸٫۱ درصد متغیر است. با توجه به مطالعات جهانی در ۲۴ کشور، میزان شیوع به طور قابل توجهی در بین کشورها، متفاوت بود اما در کل ۳٫۹ درصد بود. در جمعیت‌هایی که تحت تاثیر یک فاجعه هستند، شیوع نقطه‌ای PTSD در مطالعات ۱۱ درصد بوده است. از هر ۱۰۰ سرباز آمریکایی، ۶ نفر در مقطعی از زندگی خود دچار PTSD می شوند.
همچنین زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به PTSD هستند. بر اساس دو مطالعه بزرگ مبتنی بر جمعیت آمریکا، با استفاده از معیارهای DSM-5، شیوع مادام العمر PTSD از ۸ تا ۱۱ درصد برای زنان و ۴٫۱ تا ۵٫۴ درصد برای مردان متغیر است. به نظر می‌رسد این تفاوت آمار به این دلیل است که زنان به احتمال بیشتری در معرض سوء استفاده جنسی در دوران کودکی و سایر اشکال خشونت هستند.
عوارض ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
افراد مبتلا به PTSD اغلب گزارش می‌دهند که رویداد آسیب زا، زندگی و دیدگاه آنها را نسبت به جهان تغییر داده است. این افراد باورها و انتظارات منفی مداوم و اغراق آمیزی در مورد خودشان، دیگران، جهان یا آینده دارند. جملاتی که در ادامه می‌آید نمونه‌ای از این افکار و باورهای منفی هستند. جملاتی مانند:
- “همیشه چیزهای بدی برای من اتفاق می افتد.”
- “دنیا خطرناک است.”
- “هرگز محافظتی برای من وجود نخواهد داشت.”
- “دیگر نمی‌توانم به کسی اعتماد کنم.”
- “زندگی من برای همیشه نابوده شده است.”
- “هر فرصتی را برای خوشبخت شدن از دست داده‌ام.”
- “زندگی من کوتاه خواهد بود”
افراد مبتلا به PTSD ممکن است شناخت‌های نادرستی در مورد دلایل رویداد آسیب‌زا داشته باشند که باعث سرزنش خود یا دیگران میشود. مثلاً “این تقصیر من است که آن مرد از من سوء استفاده کرد.”
احساسات منفی دائمی مانند ترس، غم، غیظ، خشم، احساس گناه و شرم، یا پس از قرار گرفتن در معرض رویداد شروع شده یا از قبل وجود داشته و پس از آن بدتر میشود. علاوه بر این، فرد ممکن است به طور قابل توجهی علاقه خود به مشارکت در فعالیت‌هایی را که قبلاً از آنها لذت می‌برد، از دست دهد و ممکن است احساس جدایی یا بیگانگی از افراد دیگر کند. یا در بروز صمیمیت و احساسات مثبت ناتوان شود. افراد مبتلا به PTSD ممکن است رفتار تحریک پذیر یا عصبانی از خود نشان دهند.
این افراد ممکن است رفتارهایی که مرگبار نباشند اما عاقلانه، ناسالم یا از نظر مالی مضر باشند انجام دهند. مانند قمار زیاد، تصمیمات مالی ضعیف، پرخوری و سبک زندگی ناسالم. افراد مبتلا به PTSD ممکن است دربرابر محرک‌های غیرمنتظره واکنش شدیدی نشان دهند. مثلاً وقتی صدای زنگ تلفن را بشنوند به طرز شدیدی از جای خود بپرند. همچنین این افراد معمولاً از مشکلات تمرکز، فراموشی و خواب رنج می برند.
پیشگیری از اختلال استرس پس از سانحه
مروری بر عوامل تاب آوری و فاکتورهای موثر در بهبودی پس از حوادث آسیب زا، عوامل زیر را به عنوان عوامل محافظتی شناسایی میکند، به این معنی که با داشتن این فاکتورها می‌توان از تبدیل یک حادثه آسیب زا به PTSD جلوگیری کرد.
- ارتباط مستمر و حمایت افراد مهمی که در زندگی شما هستند.
- صحبت کردن در مورد آسیب و رویداد با عزیزان خود
- نگاه به فرد به عنوان یک بازمانده و نه یک قربانی
- استفاده از احساسات مثبت و خنده
- یافتن معنای مثبت در آسیب
- کمک به دیگران در روند بهبودی
- باور به مدیریت احساسات
فاکتورهای خطر در بروز اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
همانطور که گفته شد همه کسانی که یک رویداد آسیب زا را در زندگی خود از سر می‌گذرانند به PTSD مبتلا نمی‌شوند و عوامل زیادی در این موضوع نقش دارند که برخی از این عوامل قبل از آسیب وجود دارند. برخی از آنها عبارتند از:
- داشتن تجربیات آسیب زا قبلی، به ویژه در دوران کودکی
- دیدن افراد زخمی یا کشته شده
- احساس وحشت، درماندگی یا ترس شدید
- داشتن حمایت اجتماعی کم
- اضافه شدن یک مشکل دیگر مانند از دست دادن یکی از عزیزان یا از دست دادن شغل و خانه
- داشتن سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال روانی یا مصرف مواد
علائم PTSD در کودکان و نوجوانان چیست؟
ویرایش پنجم DSM که به DSM5 معروف است، شامل یک زیرگروه جدید از PTSD به نام اختلال استرس پس از سانحه در کودکان پیش دبستانی است. کودکان خردسال در معرض انواع مختلفی از تجربیات آسیب زا هستند که آنها را در معرض خطر PTSD قرار می دهد. مواردی مانند: سوء استفاده، دیدن خشونت، تصادف کردن، بلایای طبیعی، شرایط جنگ و …
نمونه هایی از علائم PTSD عبارتند از:
- کابوس و مشکلات خواب
- عدم وجود احساسات مثبت
- ترس یا غم شدید مداوم
- تحریک پذیری و عصبانی شدن
- رفتار درمانده، ناامید یا گوشه گیر
- انکار وقوع رویداد یا بی حسی
- اجتناب از مکان ها یا افراد مرتبط با رویداد
همچنین کودک اتفاق را بارها و بارها در فکر خود یا هنگام بازی مرور میکند و وقتی چیزی باعث ایجاد خاطرات آن اتفاق میشود، بسیار ناراحت میشود، آنها دائماً به دنبال تهدیدهای احتمالی می‌گردند و مدت‌ها ممکن است به نقطه‌ای خیره شوند
تشخیص صحیح PTSD
برای تشخیص PTSD لازم است که فرد در معرض اتفاقی باشد که شامل یک تهدید واقعی یا احتمالی مرگ، خشونت یا آسیب جدی باشد. مواجهه میتواند به شکل‌های زیر رخ دهد:
- فرد مستقیماً رویداد آسیب زا را تجربه کند.
- فرد شخصا شاهد اتفاق آسیب زایی بوده که برای دیگران رخ داده است.
- فرد متوجه شده که یکی از نزدیکان وی اتفاقی آسیب زا را تجربه کرده یا در معرض تهدید قرار گرفته است و در مورد این موضوع شنیده است.
- فرد مکرراً در معرض تصاویر و ویدئوهای وقایع آسیب زا قرار می گیرد.
برای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه، متخصصان اقدامات زیر را انجام می دهند:
- معاینه جسمی انجام میشود تا مشخص شود که آیا علائم ممکن است در اثر مشکلات جسمی بروز کرده باشد یا نه؟
- یک ارزیابی روانشناختی در مورد علائم و نشانه‌های فرد و اتفاقات آسیب زا انجام میشود.
- از معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) برای تشخیص استفاده می شود.
تست PTSD چیست
استاندارد طلایی برای تشخیص اختلال استرس پس از سانحه PTSD یک مصاحبه بالینی ساختاریافته است. اما در صورت لزوم، پرسشنامه PCL-5 را می‌توان برای تشخیص موقت PTSD استفاده کرد. PCL-5 یک تست ۲۰ سوالی است که علامت‌های DSM-5 اختلال استرس پس از سانحه را ارزیابی می کند. هدف از این تست غربالگری افراد برای PTSD، انجام تشخیص موقت اختلال و نظارت بر تغییر علائم در طول درمان و پس از آن است.
درمان های PTSD
درمان اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD میتواند به افراد کمک کند تا کنترل زندگی خود را دوباره به دست آورند. خط اول درمان روان درمانی است، اما می‌توان از دارو نیز استفاده کرد.
این درمان ها فواید زیر را برای افراد دارند:
- به فرد مهارت‌هایی را آموزش می‌دهد تا علائم خود را برطرف کند.
- کمک میکند در مورد خودشان، دیگران و جهان بهتر فکر کنند.
- یادگیری راه‌های مقابله در صورت بروز مجدد علائم
- درمان سایر مشکلات مرتبط با PTSD، مانند افسردگی، اضطراب، یا سوء استفاده از الکل و مواد مخدر
رویکردهای روان درمانی برای درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
چندین رویکرد مختلف روان درمانی برای درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به PTSD استفاده شود. برخی از این رویکردها عبارتند از:
۱٫ درمان شناختی
به شما کمک میکند تا نحوه تفکر و الگوهای شناختی را که باعث میشود همیشه درگیر یک موضوعی باشید را شناسایی کنید. برای مثال، باورهای منفی در مورد خودتان و خطر وقوع دوباره اتفاقات آسیب زا.
۲٫ درمان از طریق مواجهه
مواجهه درمانی یک نوع رفتاردرمانی است که به شما کمک میکند در شرایط آرامش بخش با موقعیت‌ها و خاطراتی که به نظرتان ترسناک هستند، رو به رو شوید و با آنها به طور موثری کنار بیایید. مواجهه درمانی به خصوص در مورد فلاش بک‌ها و کابوس‌ها مفید است. در این رویکرد گاهی از برنامه‌های واقعیت مجازی استفاده میشود که به شما امکان می‌دهد دوباره وارد محیطی شوید که در آن تروما را تجربه کرده‌اید.
۳٫ حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR)
این روش، مواجهه درمانی را با یک سری حرکات هدایت شده چشم ترکیب و کمک می کند خاطرات آسیب زا را پردازش کنید و نحوه واکنش خود را به اتفاقات را تغییر دهید.
داروهای PTSD
انواع مختلفی از داروها می‌توانند به بهبود علائم PTSD کمک کنند.
۱٫ داروهای ضد افسردگی
این داروها می‌توانند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب، بهبود مشکلات خواب و افزایش تمرکز کمک کنند. همچنین داروهای مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)، سرترالین و پاروکستین توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان PTSD تایید شده است.
۲٫ داروهای ضد اضطراب
این داروها می‌توانند اضطراب شدید و مشکلات مربوط به آن را تسکین دهند. از آنجایی که برخی از داروهای ضد اضطراب پتانسیل سوء مصرف را دارند، معمولاً فقط برای مدت کوتاهی استفاده می‌شوند. داروها باید زیر نظر پزشک، تجویز و استفاده شوند.
لازم به ذکر است که سیر این اختلال متفاوت است. برخی از افراد ظرف ۶ ماه بهبود می‌یابند، در حالی که علائم برخی دیگر از افراد ۱ سال یا بیشتر و حتی در بعضی تمام عمرطول می‌کشد.
درمان‌های مکمل اختلال استرس پس از سانحه
برخی از افراد به دنبال راه‌های تکمیلی یا درمان‌های مکمل برای کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی خود هستند. یادگیری مهارت‌های مدیریت استرس به شما کمک میکند شرایط استرس زا را بهتر مدیریت کنید. علاوه بر این گروه درمانی میتواند راهی موثر برای برقراری ارتباط با افراد دیگری که تجربیات مشابهی داشتند باشد.
از جمله درمان‌های جایگزین و مکمل که برخی مطالعات علمی از آنها حمایت میکند، طب سوزنی، مدیتیشن، یوگا، تمرینات تنفس عمیق، درمان ذهن و بدن، تای چی، و غیره است.
PTSD و اضطراب چه تفاوتی با بکدیگر دارند؟
تفاوت اصلی بین یک اختلال اضطرابی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در نحوه ایجاد این بیماری است. در حالی که برخی از علائم اضطراب و علائم PTSD به وضوح با هم همپوشانی دارند، تفاوت این است که افکار مزاحم، نگرانی مداوم و سایر مشکلات در اختلالات اضطرابی لزوما به یک رویداد تروماتیک مرتبط نیستند، در حالی که در PTSD، چنین است.
چه شغل‌هایی احتمال ابتلای افراد به PTSD را افزایش می‌دهند؟
اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD ممکن است در افرادی که همواره در معرض رویدادهای ناراحت کننده هستند و یا با استرس زیادی مواجه‌اند بیش از بقیه رخ دهد. برخی از شغل‌هایی که ممکن است افراد را مستعد ابتلا به PTSD کند عبارتند از:
۱٫ نیروهای نظامی:
نظامیان و اعضای نیروهای مسلح به دلیل حضور در جنگ و دیدن فجایع جنگی معمولا از فشارهای روحی و جسمی شدیدی رنج می‌برند که ممکن است به PTSD منجر شود.
۲٫ خدمات اورژانس:
افرادی که در حرفه‌هایی مانند هلال احمر، آتش نشانی و اورژانس کار می‌کنند، ممکن است به دلیل مواجهه مستمر با صحنه‌های تراژدیک، به PTSD دچار شوند.
۳٫ کادر درمانی:
افرادی که در حوزه بهداشت و درمان فعالیت می‌کنند، مانند پرستاران، پزشکان و روانشناسان، ممکن است به دلیل دیدن صحنه های ناگوار یا شنیدن روایت هایی از رویدادهای ناراحت کننده و مشکلاتی که بیماران خود تجربه کرده اند، به PTSD دچار شوند.
۴٫ مددکاران اجتماعی:
مددکاران اجتماعی ممکن است با موارد خشونت خانگی، آزار و اذیت کودکان و آسیب‌های اجتماعی زیادی سر و کار داشته باشند که آنها را مستعد ابتلا به PTSD می کند.
۵٫ خبرنگاران و گزارشگرها:
خبرنگاران، گزارشگران و عکاسانی که به مناطق جنگی و خطرناک می‌روند، ممکن است با تجربه‌های ناراحت کننده‌ای مواجهه شوند.
PTSD در جانبازان جنگ
جانبازان جنگ از آنجایی که شاهد واقعیت‌های ترسناک جنگ از جمله صدای تیراندازی، منفجر شدن مین‌ها، و زخمی و نقص عضو شدن دوستان خود بوده‌اند اغلب در معرض آسیب‌ها و تجارب بسیار ناگواری قرار می‌گیرند که میتواند منجر به اختلال استرس پس از سانحه شود. از سوی دیگر بسیاری از افراد انتظار دارند که جانبازان به عنوان قهرمان‌های جنگی با تمامی این مشکلات کنار بیایند. این فشارها ممکن است به فراگیر شدن علائم PTSD منجر شوند.
اختلال‌های مشابه و مرتبط به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
اختلال‌های استرسی بسیار زیاد هستند. علائم بعضی از آنها شبیه به هم هستن. در اینجا اختلال هایی که شبیه به اختلال استرس پس از سانحه هستند را با هم بررسی میکنیم.
۱٫ اختلال استرس حاد
این اختلال مانند PTSD در واکنش به یک رویداد آسیب زا رخ می‌دهد و علائم مشابهی دارند. با این تفاوت که علائم بین سه روز تا یک ماه پس از رویداد ادامه پیدا می کنند. افراد مبتلا به اختلال استرس حاد ممکن است هنگام وقوع تروما احساس گیجی و بهت زدگی کنند. توجهشان محدود شود و احساس زمان و مکان را از دست داده و تجربه بی حسی یا جدا شدن از خود کنند. اممکن است بعد از واقعه بیش از حد متشنج شده و اضطراب زیادی را تجربه کند .
علائم باعث ناراحتی و مشکلات عمده در زندگی روزمره آنها می شود. حدود نیمی از افراد مبتلا به اختلال استرس حاد به PTSD مبتلا می‌شوند. اختلال استرس حاد در ۱۹ تا ۵۰ درصد افرادی که خشونت بین فردی را تجربه می‌کنند (مانند تجاوز، خشونت خانگی) تشخیص داده شده است.
روان درمانی، از جمله درمان شناختی رفتاری میتواند به کنترل علائم و جلوگیری از تشدید آنها و تبدیل شدن به PTSD کمک کند. همچنین داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی ها می توانند به کاهش علائم کمک کنند.
۲٫ اختلال انطباقی
اختلال انطباقی یا سازگاری در پاسخ به یک رویداد یا رویدادهای استرس زا رخ می‌دهد. علائم اختلالات سازگاری در عرض سه ماه پس از یک رویداد استرس زا شروع میشود و بیش از شش ماه نیز طول نمی‌کشد. علائم عاطفی یا رفتاری که فرد در پاسخ به این عامل استرس زا تجربه میکند، به طور معمول شدیدتر از آن چیزی است که انتظار می‌رود. این علائم میتواند شامل احساس تنش، غمگینی یا نا امیدی باشد. کناره گیری از افراد دیگر، رفتار تکانشی، لرزش، تپش قلب و سردرد از علائم دیگر هستند که مشکلات قابل توجهی در عملکرد روزمره فرد از جمله در محل کار و مدرسه به وجود می‌آورد.
عامل استرس زا در این اختلال، ممکن است یک اتفاق مانند طلاق باشد یا ممکن است بیش از یک اتفاق باشد. تخمین زده میشود که ۵ تا ۲۰ درصد از افراد که مشکلات سلامت روان دارند، تشخیص اختلال سازگاری نیز بگیرند.
۳٫ اختلال دلبستگی واکنشی
این اختلال در کودکانی رخ می‌دهد که در سال‌های اول زندگی خود محرومیت شدید اجتماعی را تجربه کرده‌اند یا مورد غفلت واقع شده‌اند. این موضوع زمانی رخ می‌دهد که نیازهای عاطفی اولیه کودکان برآورده نشود یا یک دلبستگی پایدار بین آنها و مراقبین رخ ندهد.
- عدم تمایل به تعامل با والدین و گریه کردن هنگام بغل شدن
- عدم نشان دادن واکنش هنگام جدایی از والدین یا هنگام برگشتن پیش آنها
- عدم مراجعه به والدین در زمان‌هایی که نگران و ترسیده‌اند
- خشم و پرخاشگری
- رفتارهای ضد اجتماعی.
این مشکلات قبل از ۵ سالگی ظاهر می‌شوند. تاخیر در رشد، به ویژه تاخیرهای شناختی و زبانی، اغلب همراه با این اختلال رخ می‌دهد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر در مورد اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نگران هستید، توصیه میشود در موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
- اگر علائم PTSD بیش از یک ماه ادامه داشته باشد.
- اگر علائم باعث اختلال شدید در زندگی روزمره، کار یا روابطتان شده باشد.
- اگر علائم پس از مدتی بهبود نیافته و حتی وخیم‌تر شده باشد.
- در صورت ظهور علائمی مانند افکار خودکشی، خشونت یا سوءمصرف مواد.
- اگر احساس می‌کنید دیگر قادر به کنترل علائم نیستید.
- اگر دوستان و خانواده نگران شما هستند.
هرچه PTSD سریع‌تر تشخیص و درمان شود، بهبودی سریع‌تر و بهتر خواهد بود. می‌توانید با مراجعه متخصصان موسسه روانشناسی وفور از خدمات تشخیص و درمان در زمینه PTSD استفاده کنید.
نگارنده:
آقای انصار خوگر کارشناس ارشد سلامت روان
ویراستار علمی:
خانم گلاره صابر مجیدی، رواندرمانگر و کاندیدای دکتری تخصصی روانشناسی
راه‌های تماس با ما:
