درمان اضطراب، روش های درمان اختلال اضطراب

2022/10/08 اضطراب

برخی اضطراب‌ها، هزینۀ پذیرش انسان بودن است. گاهی اوقات، اضطراب می‌تواند بر عملکرد فرد اثر منفی بگذارد؛ اما از بین بردن نشانگان اضطراب نیز راهکار مطلوبی نیست. از این‌ رو لازم است با شناخت اضطراب و راه‌های تنظیم آن، از مختل‌ شدن عملکرد در زندگی جلوگیری شود. زمانی که اضطراب، بر زندگی روانی فرد اثر می‌گذارد یا فعالیت‌های عادی او را محدود می‌کند، لازم است به طور جدی مورد توجه قرار گیرد.

اضطراب چه زمانی به درمان نیاز دارد؟

اضطراب، زمانی که به دلیل میزان شدت، در عملکرد فرد اختلال ایجاد می‌کند؛ به درمان نیاز دارد. بالا بودن اضطراب می‌تواند پیامدهای ناسازگاری مانند اجتناب از موقعیت‌های ناخوشایند، محدود‌ کردن تجربه و کاهش لذت‌ زندگی به‌ همراه داشته باشد. بی‌ قراری‌های ناشی از اضطراب، می‌تواند در مدت زمان زیادی در شبانه‌ روز، تمرکز را مختل کند و به بی‌خوابی و رنج زیاد منجر شود.

اضطراب بالا منزوی‌ کننده است و منجر می‌شود که فرد از تجربۀ احساساتی که برای وی تهدید کننده به نظر می‌آید، اجتناب کند. اضطراب زیاد، می‌تواند با مشغول‌ کردن ذهن به رخدادهای منفی در آینده، افراد را از لذت‌ بردن از زمان حال و یافتن راه‌حل برای مشکلات، باز دارد؛ در حالی که آزاد کردن فضای ذهن برای فهم و حل آن مشکلات ضروری است.

مهیا کردن شرایط برای کاهش اضطراب بالای افراد، می‌تواند یکی از اهداف اصلی درمان باشد. با این حال تعداد قابل توجهی از مبتلایان، از درمان اجتناب می‌کنند.

اغلب افراد علائم فیزیکی اضطراب را با علائم وجود مشکل در بدن اشتباه می‌گیرند و به دنبال تشخیص یک مشکل پنهانی در عملکرد جسمانی خود هستند یا فکر می‌کنند می‌توانند به تنهایی بر نا آرامی خود مسلط شوند؛ در صورتی که این اتفاق معمولاً دور از دسترس است. در یک مطالعه وسیع، تنها ۲۰ درصد از افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به دنبال کمک تخصصی بودند.

درمان‌ های موجود برای اضطراب:

یکی از رایج‌ ترین نوع روان‌ درمانی، درمان با رویکرد شناختی – رفتاری است که برای بهبود اضطراب فراگیر، اضطراب اجتماعی و اختلال هراس (پنیک) مفید است. هدف روان‌ درمانی ریشه‌ کن‌‌ کردن اضطراب (که ممکن و مطلوب هم نیست) نخواهد بود ، بلکه هدف درمان این است که به مراجع، ابزارهایی جهت هدایت‌ کردن برانگیختگی بدن، اصلاح تحریفات شناختی و کاهش اجتناب از موقعیت هایی که موجب نگرانی می‌شود، ارائه شود.

با این‌حال، روان‌ درمانی فرایندی زمان‌ بر است و پریشانی ناشی از اضطراب می‌تواند آنقدر حاد باشد که مصرف دارو، توسط پزشک متخصص، جهت تسکین فوری اضطراب تجویز شود. معمولاً داروها به تنهایی یا همراه با روان‌ درمانی برای درمان اضطراب تجویز می‌گردد. با این وجود همۀ داروهایی که برای درمان اضطراب استفاده می‌شوند، اثر بخشی فوری ندارند. متداول‌ ترین داروهای تجویز شده، مهار کننده‌های انتخابی باز جذب سروتون هستند که می‌توانند در طی چندین هفته مصرف، اثر قابل‌ توجهی داشته باشند. بنزودیازپین‌ها نیز به طور گسترده تجویز می‌شوند و علاوه بر اثر بخشی سریع، بسیار آرام‌ بخش هستند؛ در عین حال خطر وابستگی به این داروها وجود دارد.

روش‌های دیگری نیز برای درمان و تنظیم اضطراب وجود دارد. تغییر سبک‌ زندگی، فعالیت‌های ورزشی، تکنیک‌های تنفسی و آموزش تمرکز حواس نیز از راهبردهای مهم تنظیم اضطراب هستند که به‌عنوان اقدامات مستقل یا به‌ عنوان تکمیل‌ کنندۀ فرایندهای درمانی به‌کار گرفته‌ می‌شوند.

اگر اضطراب درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟

در صورت عدم درمان اضطراب، ممکن است شدت علائم اضطرابی افزایش پیدا کند و به‌شکل قابل‌ توجهی زندگی فرد مختل شود. اضطراب درمان‌ نشده، می‌تواند به حملات پنیک منجر شود که به شدت پریشان‌ کننده هستد. حملات پنیک می‌تواند باعث شکل‌ گیری پیامدهای غیر سازنده شود؛ به‌ طوری که افراد ناچار می‌شوند تا فعالیت‌های خود را به دلیل ترس از یک حملۀ شدید دیگر، کاهش دهند. این امر باعث می‌شود که مقدار زیادی از انرژی روانی افراد جهت برنامه‌ ریزی برای فرار از مکان‌هایی که آن‌ها را نا امن می‌کند؛ صرف شود.

علاوه‌‌براین، اضطراب درمان‌ نشده، خطر ابتلا به افسردگی را افزایش می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهد که ۶۴ درصد از مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر در طول زندگی خود به افسردگی اساسی مبتلا می‌شوند. همچنین معمولا همزمان با فعال‌ شدن مسیرهای اضطرابی، مسیرهای عصبی درد نیز فعال می‌شوند؛ چراکه مسیرهای عصبی اضطراب، مشابه مسیرهای عصبی درد هستند؛ به همین خاطر ادراکِ درد، تشدید می‌شود و احتمال ناتوانی‌های ناشی از درد افزایش می‌یابد. اضطراب فرایند پاسخ‌ دهی به استرس را نیز فعال می‌کند و باعث می‌شود هورمون‌های استرس به طور مکرر بدن و مغز را تحت تأثیر قرار ‌دهند. این امر خصوصآ به دلیل اثرات تخریب‌ کننده بر هیپوکامپ، مشکلاتی برای حافظه ایجاد می‌کند. اضطراب معمولاً در خواب تداخل ایجاد می‌کند و در صورت عدم درمان بی‌ خوابی مزمن، سیستم ایمنی و سیستم سوخت‌ و ساز بدن تضعیف می‌شود و خطر ابتلا به دیابت و فشار خون مزمن افزایش پیدا می‌کند.

بنابراین، اضطراب درمان‌ نشده برای کیفیت زندگی و روابط فرد هزینه بسیار زیادی دارد. اضطراب زیاد باعث می‌شود، افراد از موقعیت‌ها و تجربیاتی که باعث ایجاد ناراحتی جسمی می‌شوند، دوری‌ کنند. اجتناب از این موقعیت‌ها، منجر به تقویت احساس خطر می‌شود و در زندگی آن‌ها محدودیت ایجاد می‌کند. همچنین عدم درمان اضطراب مختل‌ کننده، می‌تواند از دلایلی باشد که به افسردگی منجر ‌‌می‌شود. علاوه‌ بر این، پیامدهای عدم درمان اضطراب در کودکان، می‌تواند فرصت تجربیات مهم رشدی را از آن‌ها دریغ کند.

مطالعات نشان می‌دهد که یک چهارم افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، از وضعیت سلامت روانی خود آگاه نیستند. اضطراب یکی از دلایل رایج مصرف و سوء‌ مصرف مواد در بزرگسالان است. اما مصرف الکل، مواد مخدر و یا محرک صرفاً می‌تواند به‌ طور موقتی علائم ناراحت‌ کنندۀ اضطراب را پنهان کنند.

علاوه بر اثرات مخرب سوء مصرف مواد و الکل بر جسم، با گذشت زمان، عدم تنظیم اضطراب هم بر سلامت روان و هم بر سلامت جسم تأثیر می‌گذارد و عملکرد فرد را مختل می‌کند.