توضیحات
کتاب چای با فروید نوشته استیون بی ساندلر روان پزشک و ترجمه دکتر علیرضا (امیر) منشی ازغندی می باشد. استیو بی ساندلر در مرکز پزشکی آلبانی در ایالت نیویورک است. وی در رشته های روان پزشکی و روان پزشکی کودک و نوجوان آموزش دیده است. ایشان علاوه بر تلاش های بالینی، به تربیت کارآموزان روان پزشکی و روانشناسی و تدریس برای دانشجویان پزشکی می پردازد. آقای استیون بی ساندلر در نوشته های خود به این نوع از پرسش ها پاسخ می دهد:
- چرا تا این حد مضطرب و نگران هستید؟
- چرا تا این حد از خود انتقاد می کنید؟
- چرا همیشه با افراد نادرست معاشرت می کنید؟
- آیا در خصوص این مسائل کاری از دست رواندرمانی برمی‌آید؟
- و اگر چنین است، چگونه؟
معرفی کتاب چای با فروید
در کتاب چای با فروید از شما دعوت می شود تا به ماورای درِ بسته مطب روان شناسان بروید و از نظر آنها به بعضی از مشکلات هیجانی معمول و درمان آنها نگاه کنید. در این کتاب دقیقا گفتگوهای افراد واقعی در جلسات درمان را میشنوید و با روشی مؤثر برای رفع مشکلاتشان آشنا شوید.
همچنین با زیگموند فروید در وینِ اواخر قرن نوزدهم ملاقات کنید و به گفت و گویی خیالی اما روشنگر با او که به شما نشان می دهد افراد چگونه می توانند تغییر کنند و سلامت روانی خود را بازیابند گوش فرا دهید. گفتگوهایی در این باب که چه چیز به افراد کمک می‌کند که تغییر کنند و سلامت روان‌شناختی خود را بازیابند. شاید تعجب کنید اگر ببینید همچنان برای یافتن پاسخ بسیاری از جدال‌های روان‌شناختی امروز، می‌توان علاوه بر یافته‌های جدید روانشناسی و نظریه رشد کودک و پژوهش‌های مربوط به حافظه، به سراغ نظریات بدیع فروید رفت.
بخشی از کتاب چای با فروید تخیلی و بخش دیگر دربردارنده ی بررسی های موردی است. این کتاب شما را با برخی از مهم ترین ایده‌های قدیمی و جدید در زمینه‌ی رواندرمانی آشنا می‌کند. این کتاب می‌تواند تحولی در طرز فکر شما ایجاد کند در خصوص ماهیت هیجانات، ریشه رنج عاطفی، و نیز سودمندی و اثربخشی یک روش درمانی که شکل جدیدی از «گفتگوی شفابخش» است.
کتاب “چای با فروید” نحوه‌ی نگاه شما را به ماهیت هیجان ها، ریشه‌ی رنج‌های هیجانی و اثر گذاری روش مدرن گفت و گو درمانی تغییر خواهد داد. این کتاب که ترکیبی از مطالعات موردی و داستان است، درآمدی سرگرم‌کننده است به برخی از مهمترین ایده‌های قدیمی و جدید در حیطه رواندرمانی.
بخشی از کتاب چای با فروید
او آشکارا دچار مشکلی است که فروید آن را اجبار (وسواس) تکرار می نامید؛ او به صورت ناهشیار، وادار به تکرار ایجاد رابطه هایی می شود که صدمه اولیه زندگی با پدرش را باز آفرینی می کنند. و من فکر می کنم این نظر فروید – که هدف ضمیر ناهشیار از این بازآفرینی، تسلط یافتن بر آسیب وارد شده در گذشته است – درست بوده است. ضمیر ناهشیار می گوید:”این بار نوبت من است. این بار پدرم را ( که نقشش را یک نامزد مشروب خور و بی مسئولیت بازی می کند) تغییر خواهم داد. او از من عذرخواهی خواهد کرد و رفتارش را تغییر خواهد داد.” متأسفانه، این راهبرد زیرکانه ضمیر ناهشیار هرگز، هرگز، هرگز نتیجه نمی دهد و تنها به رنج بیشتر منجر می شود.
حدس می زنم بخشی از اضطراب کارلا ناشی از این است که جیمی شبیه بقیه نامزدهای او نیست. او سخت کار می کند، پولش را پس انداز می کند و شریک زندگی قابل اتکایی به نظر می رسد. اما این، کارلا را با یک تضاد وحشتناک روبه رو می کند: هنگامی که او جیمی را آماج خشم خود قرار می دهد، می داند هدف واقعی خشم او جیمی نیست و این نکته او را به سوی این ایده ناراحت کننده سوق می دهد که این خشم، متوجه شخصی دیگر است. ما هنوز آماده روبه رو شدن با این ایده نیستیم، ولی احتمالاً در جایی، در افکار او کمین کرده است.
او به من می گوید با جیمی درباره جلسه اولی که با هم داشته ایم صحبت کرده است. من این را نشانه ای خوب میبینم. اگر او با جیمی در این باره صحبت کرده باشد، یعنی مایل بوده بار دیگر به موضوع صحبت ما در جلسه اول فکر کند. من هنگامی که بیمار در زمینه فرایند درمان خویش با کسی صحبت نمی کند خوش بینی کمتری دارم و این خوش بینی، زمانی که بیمار پس از ترک مطب هرگز به جلسه ای که داشته ایم فکر نمی کند، به پایین ترین حد خود می رسد.
راه های تماس با ما:
